Yalçın bir kayanın sarp yamacına
Dört el tırmanılan yokuştur, sevda!
Dünya hayâlinin, tek amacına
Kural tanımadan, çıkıştır sevda!
Tansiyon değişir, yüksek rakımda
Çalışma temposu düşer, takımda.
Beyinden, yüreğe giden akımda
Gönlüne, yıldırım çakıştır sevda!
Terk edip sılayı, düşüp yollara
Baldıranı, tercîh edip ballara
İpeği, atlası katıp çullara
Hasırda görülen nakıştır, sevda…
Koyulmadan yasak, yokken sakınca
Göz göze, mânâlı bir kez bakınca
O bakış, beyninde şimşek çakınca
Gönülden gönüle akıştır sevda!
Bir kılıçla, sınırları tutarken
Aşîrete, kıtaları katarken
Tek başına, ordulara yeterken
Gül-rû’ya, diz üstü çöküştür, sevda…