Gönül parkında bir çocuk,
Selvi söğüdünün hemen altında.
Hayaller kuruyordu gördüm,
Gözlerinin içine bakınca.

Oturdu parkın bir köşesine,
Çekingen ürkek tavırlarla.
Belli ki yorgun düşmüş,
Hayatın acımasızlığında.

Uzaktan izliyordu insanları,
Yaklaşsak acaba kaçar mıydı?
Kim bilir ne acılar çekti,
Bir sorsak anlatır mıydı?