Üşürken ellerim, kilit vurdum üstüne rüzgârlarınsen dağların küskün ceylanıkaç mevsimle tanıştın, bozkır kaçamaklarındasüslendim bulut giyislerindenşimdi, budanmış bir ceviz ağacıyım Gülhane parkındaacemiyim bilmiyorum çiçek açmayıbir martı havalanıyor Boğaz’ın üstündekanatlarına mühür vurdumyas tutmuş ayrılıklar gibi unutulmuşumhangi gençliğimi yaşasam da kurtulsamşu yürek masallarımın kızgın alevinden.Gözlerindi uçtuğu martının kanatlarındaYeşil ve mavinin seviştiği bir kıyıdaSahilde öpüşen dalgalar düşerken aramızaİçimdeki hüzündü açan çiçekle.Geceler üşür, ağlaşırken gözlerimDevinir dururum,Dut rengi karanlık kıvrımlarındaHüzünler takılınca bir bulutaYağmurla yeşerir unutulmuş aşklarımBir ömrün ölümle kalım arasıGiyer rüzgârdan pelerinini, karışır maviliklereSonsuza uzanan bir sevda içinde.Seni andım sen yokken, önce saçlarını okşadım,gözlerini maviye boyadım, denizler kıskansın diyesonra seni gizledim yalnızlığımadalından yeni açmış iki gül, dikenler arasındadoğan günle aşkı işler yapraklarına.