Sıradan bir yaşantım olduğunu sandım her zaman, ama yüreğim biliyordu bu sıradanlığın aksine olağanüstü bir hayatım olduğunu. Görüyordum ama ihtimal vermiyordum. İşaretlere tesadüftür deyip geçiyordum. Yoluma çıkanlara bakmıyordum. Ta ki celladımla yolum kesişene kadar...

Ve gözlerime bakıp derinden gelen boğuk bir sesle "Nefesimmm, ömrüm..." diyene kadar...

Safir renkli gözleriyle yüreğimin derinliklerine bakana kadar...

Bir kadın cellâdına aşık olursa eğer, tek bir şey diler...

Bu can senin olsun al, Sen benim kabul olunan

Duamsin yar..."

Bu kitap; ruh eşini arayanlara, ruh eşlerini bulduklarını sanıp yananlara, yıkılanlara, tüm kürkçü dükkânlarını, limanları ve şehri yakanlara ithaf edilmiştir.