Romanda da adı geçen Şeyhülcebellerin olayları Batı Asya tarihinin çok önemli ve meraklı sahasını teşkil ettiğinden, bunlara dair kısaca malumat vermek faydalı görülmüştür.

Şeyhülcebel, Hasan Sabbah tarafından kurulan ve İsmailliye-Battaniye denilen Şiî bir inanç hükümetinin başlarına denilirdi.

Hasan Sabbah, Irak’ta hüküm süren Selçuklu Alparslan’ın veziri Hüseyin Nizamülmülk’ün ve şair Ömer Hayyam’ın sınıf arkadaşı idi. Bu sayede epeyce mevki sahibi olmuştu. Kendisi şii olduğu gibi, son derece zeki ve haris olduğundan Nizamülmülk’e bende olarak yaşamak istemedi. Mısır’a gitti, orada Şiilik propagandasıyla beraber, halkı Selçukluların aleyhine ayaklandırdı. Yapılan takibat üzerine Mısır’dan kaçtı. İran’a gitti, Şiiliği orada yaydı. Bir müddet sonra Irak’a geldi. Kazvin civarında gayet çetin, kayalık yerde bulunan Alamut Kalesi’ne girdi.

Orada kendisine birçok taraftar kazandı ve İsmailliye hükümetini kurdu.

Bu hükümetin arazisi Alamut Dağı ve civarındaki birkaç köyden ibaretti. Fakat İsmailliler bütün Irak’ta, Horasan’da gizli din teşkilatı yapmışlar ve terörizm denilen katil, yangın gibi usulleri tatbik ederek bilhassa Türk unsuruna musallat olmuşlardı.

Hasan Sabbah’ın gayesi pekiyi anlaşılamamıştır. Kendisi ve müritleri Kur’ân’ın asıl manasının gizlenmiş olduğunu ve bu hakiki manayı kendilerinin bildiklerini söyleyerek halka telkinde bulunurlardı.