Bu kitap 19. yüzyıldan itibaren ortaya çıkan ve Cumhuriyet döneminde gelişen fındık kurumlarının çalışmalarını, niteliklerini fındık ekonomisi ve fındık ticareti bağlamında tanıtmayı hedeflemiştir. Asırlardan beri Doğu Karadeniz sahil şeridinde yetişen fındıklar geçim kaynağı olarak yöre insanının, ihracat ürünü olarak sektörün ve dolasıyla ülke ekonomisinin en başta gelen tarım ürünüdür. Fındığın ticari, endemik tarım sektörü konumuna yükselmesinde iki etken vardır: 19. yüzyıl itibarıyla geliştirilen tarım ekonomisi politikaları ile Giresun fındığının yüksek ekolojik değeri. Bu özelliklerle Giresun Tombul Fındığı rakipsiz bir ürün haline gelmiştir. Fındığın ekonomik tarımsal gelişmesini düzenleyen 16 resmi kurumun temelleri Giresun’da atılmıştır: Ziraat Bankası (1863), Giresun Belediyesi (1869), Giresun Ticaret Borsası (1926), Giresun Valiliği (1923), Tarım ve Orman Müdürlüğü (1924), Tarım Kredi Kooperatifleri (1935), Fındık Araştırma Enstitüsü (1936), Fiskobirlik (1938), Toprak Mahsulleri Ofisi (1938), Karadeniz İhracatçıları Birliği (1940), Ziraat Odası (1963), Tarsim (2005), Giresun Üniversitesi (2006), Doka (2009), Dokap (2011), Tkdk (2012).