Bir bine bölünmez ki Kazıklama Melâhat! Bu hâle gülünmez ki Gıdıklama Melâhat! Melâhat O’dur Bu’dur Ama bir içim sudur Yatağına gir, kudur Mıncıklama Melâhat! Akar mizah damarı Pek bulunmaz umarı Bu bir yaşam kumarı Bezikleme Melâhat! Sen olduysan tencere Yemeği Allah vere İnsanları boş yere Düdükleme Melâhat! Elde mizah demedi Gülmeden edemedi Peşinde hep Ahmed’i Sürükleme Melâhat! Bu kitap, yolları demirden yapılmış Şiir Ülkesi’nin bir yolağzında, serbestle hecenin kesiştiği bir kavşakta doğdu. Toplam 187 şiir ağırlığındaki bu divân (bu kitap, bu güldeste, bu seçki) 1977-1985 yılları arasında, tümü hece ölçüsüyle yazılmış şiirlerimden oluştu. Şiir Trenim 1985 yılında durdu mu? Elbette hayır! Sadece makas değiştirdi. Kitabın son bölümü olan ‘Denemeler’i okurken anlayacağınız gibi, hece ölçüsünün sınırlarını iyice zorlamaya başlayan bu şiirlerden sonra, ‘hece’ yolundan ayrılıp ‘serbest şiir’ yolunda devam etti. Bu yıllar arasında, ‘Ozan Ahmet’ mahlâsı (takma adı) ile yazdığım bu şiirlerin bir kenarda kalmasına -birçok nedenden ötürü- gönlüm razı olmadığı için, ‘Gıdıklama Melâhat’ adındaki divân ortaya çıktı. Bakalım, beni gıdıklayan Melâhat, sizi ne kadar gıdıklayacak? Bakalım, Aşk - Dostluk - Mizah - Toplumculuk - Denemeler gibi beş ana duraktan ve onlarca küçük istasyondan geçen bu Şiir Treni’ndeki yolculuğunuz sırasında kaç durak ve kaç şiir hoşunuza gidecek. Tüm yol arkadaşlarıma iyi yolculuklar!
