Birbirimizi Yaralarımızdan Tanıdık! Neredeydin? Neden geç kaldın? Neden yüzün gülmüyor? Neden derslerin kötüleşti? Neden üzerine daha kalın bir şeyler giymedin? Baban duyarsa keser... Annen üzülür, ağlar... Erkekler kızları kullanır, atar. Kızlar erkeklerin yüzüne güler, ilk fırsatta aldatır... Karşılık verme bana, seni terbiyesiz, çokbilmiş, senin haddine mi, ukala... Bu sözler tanıdık geliyor olmalı. İşite işite kanıksayacaksın; zamanla karşılık bile vermeden, sadece gülümseyeceksin bu sözlere. Ama zihninde yer edecek. İçindeki coşkuyu bastırman gerektiğine inanacaksın. Yoksa kabul görmezsin, alaya alınırsın. Yoksa dışlanırsın, yalnız kalırsın. Yoksa seni deli zannederler... Çünkü sen hâlâ içten içe, başkalarının senden daha iyi bildiğine inanıyorsun. Kabul et, kendinden utanıyorsun. Yüzleşmen gereken tek soru var aslında: Sen kendine değer vermezsen, başkasının sana değer vermesini nasıl beklersin?