Gençliğimden çaldığın umutlarımı, mezarında ihtiyacın mı var? Sen acılarımda güldün, ben çektirdiğin acılarda öldüm. Dertlerime kızmıyorum çünkü o dertleri yaratan sendin.

Izdırapları bana hediye ettikçe mutlu oldu. İkimizde aslında kadın ve anne idik. Belalar şemsiyesinin altında anne oldum.

Acımadı!

Ağır sözlerin şiddetinde ıslandım. Acının ateşinde şekil aldım. Ama kül olmadım.
Evladına bile acımayan annenin gelini oldum. Beynine miras olarak aldığı zulmü, pay etti bedenime.

Gelinim, benden zulüm bekleme zulmü miras almadım. Sevgiyi kendim kazandım, bu sevgiyi sana miras bırakıyorum.