Hemen hemen tüm din ve mitlerde hayvanlara büyük önem verilmiştir. Hint, Mısır ve farklı dinlerde büyük tanrılar hayvan simgeleriyle gösterilmiştir. Eski Mısırlılar mezarlarda ve kraliyet cenaze anıtlarında sayısız hayvan temsili bulundurmuş ve hayvanları tılsım nesnesi olarak kullanılmışlardır. İskandinav tanrıları, Yunan ve Roma tanrıları ya da Orta Doğu dinlerinin arka planı doğa ve hayvanlara dayanmıştır. Dinler, belirledikleri ahlakî kurallar noktasında büyük oranda benzese de kadına, hayvana, doğaya ve benzeri konulara yaklaşımları farklı olabilmiştir.  
Diğer milletlerde olduğu gibi İranlılar da din ve hayatın her alanında hayvanlardan faydalanmışlardır. İranlıların doğaya, hayvanlara ve evrene bakış açısını şekillendiren temel etken, kadim dinleri Zerdüştîlik ve onun düalist teolojisi olmuştur. Buna göre evren ve onun içindekiler biri iyi diğeri kötü olmak üzere ikili bir sınıflandırmaya tabi tutulmuştur. Çalışma, Ahûramazda’nın iyi hayvanları ile kötü güç Ehrîmen’e ait olduğu belirtilen hayvanları ve eski dini metinlerde bunlar hakkında verilen bilgileri akademik bir titizlikle ele almaktadır. Zerdüştîliğin hayvanlara yaklaşımını merak edenler açısından bu çalışma önem arz etmektedir.