Oyun; çocuğu hayata hazırlayan, onun ruhi ve beden yönden gelişmesi için en önemli unsurlardan birisidir. Aslında “iş”tir çocuklar için oyun.

Oyun ve oyuncaklar, çocuğun dikkati, ruh ve zeka gelişmesi, çevre ile irtibatını artırması, konuşma ve diyalog yeteneğinin gelişmesi bakımından oldukça önemlidir.

Zira çocuk oynadıkça fiziki ve ruhi olarak gelişir, becerileri artar, yetenekleri gelişir, iradesi kuvvetlenir ve hızlı karar vermeyi öğrenir. Hatta çocuğun oynadığı oyun veya oyun içindeki rolü, onun yeteneklerinin belirlenebilmesi için bir anahtar görevi bile görebilir.
Çocuklar oyun oynarken ayrı bir dünya kurarlar kendilerine. Buradaki kurallara uyarlar, kural hatalarına ortak çözüm bulur, oracıkta sorunu giderirler. Doğruyu, yanlışı, hakkı, haksızlığı ve paylaşmayı öğrenirler oyun sırasında.

Günümüzde teknolojinin bir ürünü olarak “bilgisayar”, miniklerin vaktinin çok önemli bir kısmını almaktadır. Bu çerçevede bilgisayar oyunları belki de en büyük paya sahiptir. Ancak çocukların saatlerce bilgisayar başında oturmaları, onların geçmişten günümüze uzanan gerek kapalı ve gerekse açık alanlarda arkadaşlarıyla oynayacakları oyunlar kadar keyifli anlar yaşamasını temin edememektedir. Dolayısıyla birçoğu unutulmuş geleneksel çocuk oyunlarını derlemeye çalıştık. Gerek okul dönemlerinde sınıf arkadaşlarınızla ve gerekse mahalle arkadaşlarınızla uygun mekânlarda oynayacağınız “Yağ satarım, bal satarım”, “Körebe”, “Birdirbir” gibi oyunlarla daha eğlenceli şekilde vakit geçireceksiniz..

Biz Geçmişten Günümüze Çocuk Oyunları’nı “açık alan” ve “kapalı alan” oyunları olarak ayırmayı tercih ettik. Her grubu da kendi arasında alfabetik sıraya göre dizdik. Tabi bu arada hangi oyunun nerede, kaç kişiyle ve hangi yardımcı malzemelerle oynanacağını da özellikle belirttik. Gerek mahallenizde, gerek dost-aile ziyaretinde, gerek yaz tatilinde, gerekse okul bahçesinde ve hatta sınıfınızda öğretmeniniz ve arkadaşlarınızla oynayabileceğiniz onlarca oyun derledik. Geleneksel ve güncel çocuk oyunları ile hoşça vakit geçireceğinizi umuyoruz.
Hüseyin Türkoğlu