yastığıma güzden bir güneş düştü bu sabah
anladım ki, acıya gül bırakmak kurutuyor kalbini insanın
alıştım artık, ah’ına gülün
yoruldum artık ey suskum! bu hüzün benim son bölümüm
tut artık elimden, gündüzden çok sözü olmuş gecelerin
söylediğimiz yalanların uzatıyor gölgesini