Sevgili Nuyan Yiğit’in anılan beni 65 yıl geriye götürdü.

Tatlı bir burukluk ve hüzünlü bir özlemle okudum o anıları. Gazeteciliğe başladığım yıllardaki dostlarımı buldum orada. Ne yazık ki onların hiçbiri aramızda değil. Basın tarihinin karanlık yapraklan arasında yok olup gittiler. Birçoğunun adı bile kalmadı. Genç kuşaklar onlann hiçbirini tanımıyor. Oysa onlar bir tarih yazdılar. Gazeteciliğin 50’li, 60’lı, 70’li yıllardaki tarihini.

Nuyan Yiğit’in yazılarını o tatlı günlerden bir anı olarak okudum. Genç kuşakların bu anılardan öğreneceği çok şeyler var. İletişim fakültelerinde okuyan gençlere Nuyan’ın kitabını içtenlikle öneririm. Anılar onlara masal gibi gelecek.

- Hıfzı Topuz