Gözlerimizi kapatıp çocukluğumuza döndüğümüzde hepimizin gözünün önüne gelmez mi o gaz lambası? Kış olur, yaz olur ama o duvardaki varlığı hepimizi yoklamaz mı? Gölgesinde yaptığımız kukla oyunlarımız, sohbetlerimiz, içtiğimiz çayımız, ellerimizi ona yaklaştırdığımızdaki bize verdiği sıcaklık hiç aklımıza gelmez mi? Yokluk vardı ama en büyük varlık aslında o zamanlar vardı. Anlayamadık..

Bak ne güzel yanıyor,

Duvarda gaz lambası.

İçerisinde vardır,

Büyük yürek acısı.

Acısı derin olan,

Lambaya derin bakar.

İsli duman altında,

Gözleri ari arar.