“Mü’inin kalbine ilk defa hikmet yıldızı doğar, onu ilim ay’ı takip eder, onu da marifet güneşi, Hikmet yıldızı ile dünyaya, kamerin ziyası ile Uhra’ya marifet

güneşiyle de Mevla’ya bakar...
Her veli bir peygamberin izindedir, ben de ceddim Hz. Muhammed (s.a.v.)’in izindeyim. Ben, meleklerin, insan ve cinlerin şeyhiyim. Güneş bana selam vermedikçe doğamaz! Yıl, ay ve günler bana kendilerinde ne cereyan ettiğini saatı saatına bildirirler... Gözüm levh-i mahfuzda; orada olup bitenleri görebiliyorum. Ben size bir hüccetim. Resulullah’ın yeryüzündeki vekiliyim...

Allah’dan birşey istediğiniz zaman, benim yüzüm suyum hürmetine isteyiniz. Ey gulam (hadim) evliya derece derecedir. Velilik elbiseleri buradan dağılır. Hiç bir veli yoktur ki, meclisime uğramasın... Diriler cesedleri ile, ölüler de ruhları ile gelirler. Allah velileri, Allah’ın gizli dostlarıdırlar; mahremlerinden başka hiçkimse onlara nazar edemez!..

Kişi kendini zikre alaştırmazsa, ölüm döşeğinde iken onu hatırlaması ve söylemesi kendisine güç olur. Kişi mürşidsiz kendini terbiye etmeye kalkışırsa temelsiz bina kurmağa kalkışmış olur. Dünya meşgalelerle ahiret korkunç hesaplarla dolu... Kul bu ikisi arasındadır; Ya cennete gider istikrar bulur ya da cehenneme girip ızdırap çeker..”