İnsan, başına bir iş gelirse... Önce, kendi kendine  kurtulmaya çalışır... Muvaffak olamayınca, etraftan  yardım istemeğe koyulur... Padişahlara gider; rütbe  sahiplerine yalvarır. Zenginlere koşar...  Hal sahiplerine gider; dua ister, himmet ister...  Eğer hasta ise doktora gider, şifa arar. Bununla da  kurtulamayacağını anlayınca, Allah’a döner.  Eğer kendi işini yapabilseydi, halka dönmeyecekti...  İşini halkta bitirebilseydi, Hak’ka dönmezdi.  Burada da arzusu biraz geç kalmağa başlar;  fakat gidecek başka yeri kalmamıştır...  Durur yalvarmağa başlar... Dua eder; sena eder.  İhtiyaçlarını teker teker sayar, yalvarır...  Bunları yaparken bir yandan da  reddolunmaktan korkar; bir yandan da,  isteği yerine geleceğini ümit ederek sevinir...