Bu kitap, bir folklor araştırmacısının yerleşik yöntemleriyle değil, sıradan ve amatör bir folklor okurunun (Greimas, Courtés, Lévi-Strauss, Carrasco vd. de birer folklor okurudur) benimsediği ve içselleştirdiği yöntemlere göre yazıldı. Dolayısıyla klasik folklor araştırmalarında kullanılan dil ile burada kullanılan dil ayrımının nedeni folklor araştırmacısıyla (uzman) folklor okuru (profan) ayrımından kaynaklanmaktadır. Böyle bir yol izleyerek amacımız folklor içeriği konusunda "kafayı bulandırmak", bir "anlaşılmazlık yaratmak" değil, tersine farklı (ve yeni) bir algı yaratmak, söz konusu içeriğe ayrı (ve yeni) bir değer katmak, evrensel boyutta benimsenmiş kavramsal ve yöntemsel verilerle folklor söyleminin tanımlanabilirliğine ve geçerliliğine katkı sağlamak, ona devingenlik kazandırmaktır.

Daha çok söylemin içeriğine gönderme yapan, bir içeriği varsayan "folklorun söylemi"nden (folklorun söylediğinden) ayrı, bir söylem biçimi olarak "folklor söylemi" folklorun kendine özgü dilini, işleyişini, söylemsel bakımdan ayırıcılığını belirtmek için kullanılmaktadır. Folklor söylemi öz-göndergesel (fr. auto-référentiel; folklorun kendine özgü dili, söylem biçimi) iken folklorun söylemi el-göndergeseldir (fr. hétéro-référentiel; folklor bir toplumdan, objeden vb. söz eder). Burada amacımız folklorun söylediği şeyden çok söyleme biçimini sorgulamaktır. Bu, yapısalcıların ve göstergebilimcilerin inceleme nesnelerinin nesi yerine nasılına yönelen tutumlarıyla örtüşmektedir.