Abim “Ne olsun istiyorsun Ali. Etrafına baksana günlerdir, aylardır arkadaşların kayboluyor neredeler, nereye gittiler sanıyorsun. Kaldır kafanı kitaplardan bugün gitmezsek yarın bizler de fıstık ağaçları gibi Şam şehrinin enkazı altında kalıp yanacağız.” dedi.
Şam şehri enkaz olur muydu ki yanar mıydı Şam? Annem “Hızlı olun.” derken uçaklar hızlı şekilde şehrin üstünde git gel yapıyordu. Camdan dışarıya baktım. Gri metal gövdeli ülkemize ait uçaklar uçuyordu. Uçakları kitaplarda, filmlerde görmüştüm şimdi ise evimizin, hayatımızın üzerinde uçuyorlardı.
Keşke kitaplarda, satır aralarında kalsaydı uçaklar.