Bir filmin, film bitimindeki “yazılar” bölümünden görüleceği gibi “sayılamayacak” kadar çok “emeği geçeni” vardır.
Ancak bir filmin tek yaratıcısı vardır: Yönetmen.
Yapımcı filmi yapamaz, oyuncu duyguyu iletemez, set ekibi kurguyu oluşturamaz her şey yönetmenin zihninin ve ediminin ürünüdür. Yönetmen filmin tanrısıdır.
Sete geldiğinde zihninin labirentlerinde kaybolmuş bir sahneyi değil önceden her adımı kurgulanmış, yönetmen senaryosunda kayda geçmiş, üzerinde çok uzun süre düşünülmüş bir görüntüyü herkesin görebileceği yaratıma dönüştüren bir sanatçıdır yönetmen.
Semir Aslanyürek film yönetimini öncelikle anlamak gerektiğini vurgulayarak usta işi bir anlatım ve atölye deneyimi eşliğinde film yönetiminin yöntemi konusunda bir rehber sunuyor. Film yönetimi mesleğini tanımlıyor, kuramsallaştırılmasında ilk adımı atıyor.
Sinema sanatı üzerine şu ana kadar kimsenin cesaret edip sözünü edemediği iddiaları dile getirirken ister istemez, sinema eğitimi üzerine de eleştirel bir tutum sergiliyor.

“Kuşkusuz ki her çekim planını yönetmen tasarlar. Filmin her çekim planı yönetmenin bir sözcüğü veya cümlesidir. Görüntü yönetmeni kameranın vizöründen baktığı zaman aslında yönetmenin göstermek istediğini görür. Hatta görüntü yönetmeni kameranın önünde cereyan eden olayları film yönetmeninin gözüyle ve mutlaka onun çizdiği çerçevede görmelidir. Ne olursa olsun çerçeve yönetmenin anlatmak istediği dünyanın sınırlarıdır, bu sınırları kendisi koyar.”