Öyle bir noktadaydı ki o anda, sanki *dünyadaki sırat* üzerine çıkmış, ne tarafa gideceğini kestiremiyordu adeta. Gözünün önünde sevdiği, arkada bir başka sevdiği. Yıllardır göremediği kardeşine kavuşmanın mutluluğu, kavuşma şeklinin azabı. Kalıp bu yeni hayatını sürdürme isteği, hala gücü yerinde iken kaçıp uzaklaşma tereddüdü.

Acaba istese kaçabilir miydi? Arkasındaki kararlı insan buna müsaade eder miydi? Acaba, Ferhat`ta abla sevgisi ağır basıp yumuşama ve devamını getirmeden vazgeçme ihtimali olabilir miydi? Şimdi Zeliha kaçmaya yeltense, bu ihtimali de sürdürür müydü?

Sahi ya, acaba kendisi kaçmak istiyor muydu ki?