Anadolu`nun ücra bir kasabasında mutlu, mesut, kilimini dokuyan kadınımızın arzusu, aşkı, nezaketi, özlemi, düşü, onun elleriyle motiflerden oluşan nakşa, oradan da kullanana geçer ve o gözlerden uzak zannedilen mekânın insanının duyguları, düşünceleri artık diğer bireylere ``merhaba`` der. ``Ben, seninle aynı toprakları paylaşan bir gönlün sözüyüm. Ben senin gibi velûd kalem sahibi değilim fakat bende senin yazdıklarının özü var, süslü sözcüklerim yoksa da. "Beni de dinler misiniz?"