Felsefe tarihini düşünceler arasındaki iletişim ve konuşma sürecini temsil eden bir düşünce hadisesi olarak görmek, içine girildiği andan itibaren insanın kendisini keşfettiği bir dünyayı fark etmek anlamına gelir. Bu fark ediş, esasen salt tarihsel gerçekliği teşhir etmekten ziyade onun bizler önüne açtığı düşünme imkânlarını keşfetmektir. Felsefenin geçmişi uzun bir döneme sahip olsa da Batı’da felsefe tarihi yazımı modern dönemde başlamıştır. Modern dönemde başlayan felsefe tarihçiliği yazımının Batı merkezli bir medeniyet okuması hatta bir tür koloniyalizm taşıyıcılığı yüklenmiş olduğu aşikârdır. Günümüzde felsefe tarihi yazım geleneğimizin bir kırılmaya uğradığı, kendi bakış açımızı yansıtan metinlerin yazılmaya başlandığı söylenebilir. Batı’nın aynı’lıklar üzerinden ve kesinlik fikrine dayalı akıl merkezli/logosentrik okumasını yapı bozumuna tabi tutan bir anlayışın hızla yayıldığı görülmektedir.

Elinizdeki eser, Felsefe Tarihi A. B. Dalında görev yapan altı öğretim üyesinin Antik Yunan geleneğinden Ortaçağ’a ve İslam Felsefesine, Modern dönemden Postmodern zamanlara aktarılan ve genel *felsefe* diyebileceğimiz söylemin aksettirdiği belli bir yaşam ve varoluş biçimini keşfetme çabasını içerir. Felsefi söylemin hem aracısı hem de ifadesi olduğu yaşam biçimine sıkı sıkıya bağlı olduğunu düşünen hocalarımız, okuyucuyu ve öğrencileri bu düşüncenin taşıyıcısı olan filozofların hayatlarıyla, fikirleriyle, ortaya koymuş oldukları sorunlarla ve öğretileriyle tanıştırmayı hedeflemiştir. Aynı şekilde onlar, *Şeyleri anlayabilmek için onları gelişmekteyken görebilmeli*diyen Aristoteles’i takiple, felsefe olgusunu kaynağından ele almanın, evrimleşen tarihine tanık olmanın fikirlerle diyaloğa, düşünsel veya dalınç gibi sezgisel uygulamalara ya da kısaca tefekküre yol alacağını ummaktadır.