Bu eser İslâm’ın modern döneme hitap etmesi gereği üzerinde duran Fazlur Rahman’ın düşüncelerinden hareket etmektedir. Düşünürümüz metot olarak çalışmalarında eski ile yeninin telif edilmesini amaçladığından sistemini Kur’an’dan hareketle temellendirmektedir.

Bu çalışma, onun tüm sisteminden ziyade yalnızca Allah, insan ve vahiy ilişkisi çerçevesindeki görüş ve yorumlarını esas almaktadır. Allah’ın insana nispetle farklı varlıksal düzlemde bulunması O’nun mutlak manada anlaşılmasını ve bilginin konusu olmasını zorlaştırmaktadır. Bu açıdan Allah konusu gündeme alındığında Allah-insan ve Allah-tabiat arasındaki ilişkinin esas alınması ve bunlarla alakalı kavramların incelenmesi kaçınılmazdır. Eserin üzerinde yoğunlaştığı Allah, insan ve vahiy ilişkisinin keyfiyetini ifade eden kavramların başında da Allah’ın rahmet sahibi bir varlık olması, insanla diyaloğunu peygamber ve vahiy yoluyla sağlaması ve insanın da yeryüzünde Allah’ın emanetini yüklenmiş, fiillerini kendi iradesiyle yapan ve yaptıklarından sorumlu tek varlık olması gibi hususlar gelmektedir. Kitap bu baskıda ayrıca vahiy meselesini müstakil olarak incelemeye almaktadır.