Her akşam adım korkak ve yanlış

Çağrılıyor şehrin belermiş hunharına

İyi ya

Daha bozgun bir yüze benziyorum her çağrıda

En aşağılık yenilmişiyim ne de olsa tarihin

Yenilip duruyorum,

Birbirinin uzaklığına taşınan kentlerde

Sanki ayağı kırık bir kısrağı durmadan öpüyorum

Çarşılara benzeyen onca şeyin arasında

Şu kasığıma kaypakça yerleşen çürük;

İşte gözlerimde gözlerimde ve gözlerimin uzak Cezayirinde

Bilmem nesi felçli bir menekşenin

Ah bu nasıl tahrik

Nasıl uzakta

Ve Cezayirde olan bir ne güzelsin!