*Ey, benim babam!

Duydum ki Haçlı orduları yaşımın küçüklüğünden umuda kapılmışlar. Öyleyse gün, bu umudu boşa çıkarma günüdür. O nedenle diyorum ki eğer padişah ben isem, size emrediyorum: Gelip ordularımızın başına geçin! Yok, eğer padişah siz iseniz, ben tahttan iniyorum, yine gelin ve görevinizin başına geçin!*

Aradan birkaç gün geçmişti. Emir yerine getirilmiş, mektup sahibine ulaşmıştı.

Mehmet’in babası II. Murat mektubu dikkatle okurken yüzünde gururlu bir gülümseme belirdi.

*Bu yaşta, bu zekâ, haaa!..* dedi kendi kendine.
*Çok haklı. Çok da güzel söylemiş!*

Masasının başına geçti. Cevabını yazmaya başladı:

*Ey oğul! Dediğini yapar, ordularımızın başına geçerim ama bir şartla.
Tahtta yine sen olacaksın.*

Acaba Mehmet mektubu alınca ne yapacaktı?