Fahreddin er-Râzî, İslam düşüncesindeki geniş bilgi birikimi ve entelektüel derinliği nedeniyle "el-İmâm" olarak tanınan önemli bir düşünürdür. Kelâm, felsefe, fıkıh usûlü, mantık ve tefsir gibi pek çok disiplinde kaleme aldığı eserler, İslam dünyasında derin tartışmalara ve dönüşümlere yol açmıştır. Râzî’nin bu alanlarda ortaya koyduğu çalışmalar, İslam düşüncesinde yöntem, bilgi ve varlık konularında köklü kırılmalar yaratmış; Cüveynî ile başlayan, Gazzâlî ile ivme kazanan düşünsel değişim süreci, Râzî ile zirveye ulaşmıştır. Felsefenin kelâm metoduna getirdiği eleştirilerle şekillenen bu süreç, felsefi bir kelâm anlayışını doğurmuş; kelâm ve felsefe arasındaki ilişki Râzî ile birlikte yeni bir boyuta taşınmıştır. Onun yenilikçi yaklaşımları, İslam düşüncesinde yeni bir dönemi başlatmış ve sonraki yüzyıllarda derin izler bırakmıştır.
Bu kitapta, Râzî’nin bilgi teorisi, istidlal yöntemleri ve akıl-nakil ilişkisine dair yaklaşımları ele alınmaktadır. Onun bilgi anlayışı hem akıl yürütme hem de vahiy yoluyla elde edilen verilerin sentezidir. İstidlâl yöntemlerinde ise, mantıksal çıkarımları ve sistematik analizleri ön planda tutarak, argümanların sağlamlığını ve geçerliliğini test eder. Akıl-nakil ilişkisine dair görüşlerinde, aklın eleştirel rolünü vurgularken, nakil kaynaklarından gelen bilgilerin de akıl tarafından sorgulanması gerektiğini savunur. Bu yaklaşımı hem kelâmî tartışmalarda hem de felsefi araştırmalarda önemli bir metodolojik yenilik olarak kabul edilir.