*Lola, sonsuzluğun kaç yıl yaşadığıyla değil, neler yaşadığıyla ilgili olduğunu, Toni’ye sarıldıktan sonra anladı. Gökyüzüne baktılar. Yağmur damlaları yüzlerine çarpıyor, alevler içindeki bedenlerini ferahlatıyorlardı. Yağmurun gün ışığına olan aşkının kanıtı, gökyüzünde belirmişti. Gökkuşağı… Lola gökkuşağına bakıp gülümserken, yanına hemşire Bianka geldi: ‘Demek buradasın Lola. Seni arıyordum her yerde,’ dedi. ‘Evet buradayım, Toni savaştan gelmişti. Az önce buradaydı. Ama şimdi nereye gitti bilmiyorum. Sen gelince kayboldu.’ dedi Lola tatlı ve küçük bir kız çocuğunu andıran bir sevimlilikle. Hemşire Bianka, gülümsedi. ‘Gel, ilacını verelim sana. Sonra birlikte Toni’yi ararız,’ dedi. Lola ayağı kalktı oturduğu yerden. Hemşire Bianka’nın elini tuttu, Arapşeyh Akıl Hastanesinde ilaç saati gelmişti Lola’nın.*