Tavşanlar, bir zamanlar kendilerinin en çok haksızlığa uğrayan yaratıklar olduklarına inanıyorlardı. Herkesi kendilerine düşman sandılar.

Bir gün bir grup yabani atın otlar arasında dört nala kendilerine doğru koştuklarını görünce, atların bile kendilerine düşman olduklarını sandılar; böyle bir dünyada yaşamaktansa ölmenin daha iyi olacağına inanarak , intihar etmek için göle koşuştular.

Göl kenarındaki çamurda oynayan kurbağalar, çok sayıda tavşanın hızla kendilerine doğru koştuklarını görünce, korku içinde suya daldılar.

Kurbağaların bu halinin gören tavşanların öncüsü tavşanların öncüsüs durdu ve geriye dönerek, *bir dakika, arkadaşlar!* diye bağırdı.

*O kadar acele etmeyelim. Bizim durumumuz zannettiğimiz kadar kötü dğil. Baksanıza, bizden de kötüleri var.*