Bir eve fareler üşüşmüş. Bir kedi bunu haber almış, o eve gitmiş; artık fareleri birer birer tutup yiyormuş.

Fareler bakmışlar ki olacak gibi değil, hep yakalanıyorlar:
*Bari biz de deliğimizden çıkmayalım!* demişler.

Kedi işi anlamış, o da bir düzen kurmuş. Odada tahta bir takoz varmış, oraya tırmanmış, kendisini asıp ölü gibi öyle durmuş.
Farelerden biri delikten başını uzatıp bakmış, Kedi’yi o durumda görünce: *Kurnazlığına diyecek yok, dostum! Ama ne yalan söyleyeyim? Sen çuval olsan, ben gene yaklaşmam senin yanına!* demiş.

Aklı başında insanlar, birini deneyip de kötülüğünü anladılar mı, bir daha onun düzenine kapılmazlar.

Bu masal bize bunu öğretiyor.