Bir gün Turgenyev “Babalar ve Oğullar” romanını yeni bitirdiğinde onu ziyaret ettim. Romanını bana yüksek sesle okudu, ama kitabı o kadar sıkıcı buldum ki uyumuşum. Tabii Turgenyev bu durum karşısında çok alındı. Birkaç gün sonra buluştuğumuzda ise Turgenyev ile önemsiz bir konu yüzünden tartıştık. Tartışma alevlenince kendimi çok aşağılanmış hissetmiştim. Onu düelloya davet ettim. Malikâneden silah getirttim. O gece hiç uyumadım. Ama bu düello hiç gerçekleşmeyecekti. Fakat dostluğumuzda bir daha hiç eskisi gibi olmadı.