Evlilik, geçmişte de bugün de gelecekte de önemli bir kurumdur. İki insan birbirini benimsemek, birlikte yaşamaya alışmak, birbirine yardım etmek, çocuk sahibi olmak, hayatı paylaşmak için birleşiyorlar. Evlenmek bugün eskisi kadar olmasa da sadece evlenecek iki insanın kararına bağlı değil; birçok yörede iki insan evlenme kararını kendileri veremiyorlar, onların yerine aileleri veriyor.

Evlilik kararını kendi veren gençleri de evliliğe hazırlama okulları yok. Sadece birbirlerini beğenen, âşık olan, birbirlerini kendine denk gören iki genç insanın birlikte yaşamak kararını uygulamak oluyor evlilik. Nasıl evlenilirse evlenilsin evlilik bir kurumdur. Evlilik iki insanı da aşan bir kurumdur. Kız çocuk yıllar boyunca bunun için yetiştirilmiştir. Erkek çocuk yıllar boyunca bunun için yetiştirilmiştir. Kızın görevleri geleneksel toplumlarda ev işleri yapmak, çocuk doğurmak, eşinin ailesiyle özellikle kaynanayla iyi geçinmektir. Erkeğin görevleri para kazanmak, evine, eşine, çocuklarına bakmaktır. Dünya böyle paylaşılmıştır. Zaman değişse de kadınlar da çalışsa da, evin ve çocuğun büyük sorumluluğu kadının üzerindedir. Kadınlara haksızlık yapılmamalı, ev işleri paylaşılmalıdır.

"İyi ya! Ne var bunda, böyle olmuş da kötü mü olmuş? Evlenmeyelim mi?" diyenleri de "Evlilik insan doğasına aykırı, halkalı kölelik…" diyenleri de duyar gibiyim.