İbrahim Alaettin Gövsa`nın Bediî Terbiye adını taşıyan bu önemli eseri, insanların güzelliğe ve sanata yönelişlerinin arkasında yer alan nedenleri sorgulamakla işe başlamakta, Eski Yunan`dan Romalılara ve 20. yüzyılın ilk çeyreğine kadar uzanan süreçte konuyu tartışmaktadır. Estetik eğitimin, hayatın her türlü tezahüratına şamil olması gerektiği düşüncesini eserinin başlıca sloganı olarak belirleyen Gövsa, ticarette, aile ve okul hayatında estetik eğitimin ve ölçüde işlevsel olduğunu bizim kültürümüzden ve Batı literatüründen aldığı örneklerle ispatlamış, yine Batılı bazı eğitimci ve yazarların bu konuyla ilgili görüşlerinden alıntılar yapmıştır.