Andrei Tarkovsky`nin sanata dair vurgusu bu çalışmanın çıkış noktasıdır. Ona göre sanat, dünyanın yapımcısına -İlah- benzediğimiz belirli bir andır. Bu yüzden yaratandan bağımsız bir sanata asla inanmadım, der Tarkovsky. Şöyle sürdürür sözlerini: Tanrı’sız bir sanata inanmıyorum. Sanatın anlamı yakarmadır. `Bu benim yakarışım. Eğer bu dua, bu yakarış, benim filmlerim insanları Tanrı’ya yöneltebilirse ne mutlu bana. Yaşamım esas anlamını bulacak. Hizmet etmek; ama bunu asla başkalarına empoze etmeye kalkışmayarak icra etmek gerek. Hizmet etmek fethetmek demek değildir. Sanat yalnızca bir hediye olduğu zaman “hizmet edebilir”. Benim için ideal, bu “hediye”yi sürekli vermek olacak. Eğer kutsal veya tabu, çapı kültürün her yerinde olan ancak çevresi hiçbir yerde bulunmayan daire ise, iste sanatçı bu görünmeyen çevreyi hem görünür kılma hem de onları birleştirme pesindedir.