Neslihan Karaalioğlu Alpagut bu yeni yapıtında, artık kimselerin yapmadığı şeyi yapıyor: Geçmişin değerlerini, çoktan unutulmuşları günümüze kazandırmak! Boşuna ‘şey’ demedim: Günümüzde böylesi çabalar ancak kıyıda köşede kalmayı göze alabilenlerin kaleminden çıkıyor. Herkesin kendini öne çıkardığı bir ortamda, *Eser-i Cedit’in Mor Kalemleri* edebiyatımızın unutulmuşlarıyla yan yana yaşamayı yeğleyen bir yazarın emeği. Gerçek edebiyatseverlerin gönül borcu duyacaklarına inanıyorum.

Kılı kırk yaran bir araştırmacının kaleminden her biri inceliklerle örülü *yaşam ve eser* öyküleri! Çok severek okudum. Ve çok yararlandım.

Selim İleri

Cemil Meriç Ahmet Mithat Efendiyi *romanın babası* olarak nitelendirir. Hazret için *halka roman okumayı öğreten adam* da denmiştir. Bu nitelendirmelerin doğruluk payı vardır kuşkusuz; fakat 1970’li yıllarda bizim neslimize sadece roman okumayı, okuma hazzı kazandırmakla kalmayıp okumaya sevk eden başka bir yazar kümesi vardır: Suat Derviş, Mebrure Alevok, Kerime Nadir, Mükerrem Kâmil Su, Muazzez Tahsin Berkand, Cahit Uçuk. Bu yazarlara Esat Mahmut Karakurt, Nihal Atsız, Feridun Fazıl Tülbentçi, Abdullah Ziya Kozanoğlu, Nahit Sırrı Örik gibi yazarları da ekleyebiliriz.

İnsanlar zamanın tozlu ve sisli ufkunu göremez hâle geldiklerinde biri çıkıp görünmesi gerekenlere mercek tutmuştur. Bu gerçeğe müdrik olan Neslihan K. Alpagut bir kadirbilirlik misali sergileyerek çok önemli bir çalışmaya imza atmıştır.

Recep Seyhan