Zayıf, cılız bir eşek vardı. Bazen odun, bazen de su taşırdı. Gece gündüz yük taşımaktan sürekli inlerdi. Günleri üzüntü ve sıkıntı içinde geçerdi.
Taşıdığı yüklerin ağırlığı yüzünden vücudu yara bere içinde kalmıştı. Bu yaralar derisinde tüy bırakmamıştı. Öyle ki vücudunda bir dirhem et bile kalmamıştı. Her tarafı kan içindeydi.
Onu görenler, “Yalnız kemiği kalmış bu eşek nasıl yürüyor?“ deyip şaşarlardı...