Bir kişi düşünün ki, din adına Allah adına dil kıcını çıkarmış kınından ve Kelime-i Şehadeteyn getiren İslam kardeşlerine savurmakta. Ve o kişinin aveneleri müminlerin sebepsiz yere, tarihte ilk defa Haricilerin yaptığı gibi tekfir etmekte ve katletmekte, ırzına tasallut etmekte ve mallarını mezat etmekte kafirlerden daha şedid davranmaktadırlar.
Haricilerin ashab-ı kirama ve tabiine reva gördüğü muamaleleri 18. yüzyıla taşımışlar, Hicaz topraklarını kana boyamış ve hatta Haremeyn-i şerifeynin dahi hürmetini çiğnemişler, Rasulullah Aleyhisselam`ın müminleriyle nefes aldığı o mukaddes zeminde Müslümanların canlarını heder etmişlerdir.
İşte bu zulumatın imamlığını yapan ve kendini Sünniliğe nispet eden, muhterem kardeşlerimiz olan Hanbelilerin yüzünü yere düşüren kişi Muhammed bin Abdülvehhab en-:Necdi`dir. İşbu elinizdeki eser ise, alim, fadıl Şeyh Süleyman bin Abdülvehhab`ın kendi öz kardeşi Muhammed bin Abdülvehhab`a yazdığı reddiyedir. Düşünün ki, "küfür, şirk, bidat" kelimeleriyle bezediği mezhebine ilk reddiyeyi öz kardeşi kaleme alıyor.
Süleyman bin Abdülvehhab, Savaikü`l-İlahiyye`de kardeşinin görüşlerini umumen kendini nispet ettiği İbn Teymiyye, İbn Kayyım gibi zatların sözleriyle çürüterek tesirini ziyadeleştirmiş ve dayandıkları delilleri ellerinden alarak onları ilahi yıldırımlarına maruz bırakmıştır. Zira hakk söz ilahi yıldırım gibidir, hedefi yakar geçer. Allah kendisinden razı olsun, bizleri de müstefid eylesin.
