İmam Şâfiî, küçüklüğünde öğrencisi olduğu ve uzun süre bağlısı bulunduğu İmam Mâlik b. Enes`in sünnet, hadis ve amel ile ilgili görüşlerini, büyük ihtimalle İmam Muhammed b. Hasan eş-Şeybânî ile tanışıp onun İmam Mâlik ve amel düşüncesine yönelik eleştirilerini öğrendikten sonra vefatına yakın dönemde terketmiş ve hatta bununla yetinmeyip eski hocasına reddiye kaleme almıştır. İmam Şâfiî`nin sünnet ve hadis konusunda kendisinden önceki fıkıh ekollerine reddiyeleri meşhurdur. O, hayatının sonlarına doğru bütün gücüyle Ehl-i hadis`in usulünü yazmaya ve Ehl-i hadis`in muhaliflerine reddiyeler kaleme almaya çalışmıştır. İşte İhtilâfu Mâlik ve`ş-Şâfiî adlı elinizde çevirisi bulunan bu eser de İmam Mâlik`in amel-i ehl-i Medîne`ye dayanarak hadisleri tenkit etmesine reddiyedir. İmam Mâlik`in Leys b. Sa`d`a yazdığı mektubunda da belirttiği son derece anlaşılabilir gerekçelerle Medîne`de sünnet diye bilinen yaygın uygulamayı ravilerin kişisel rivayetine tercih etmesini ağır dille reddeden İmam Şâfiî, karşılıklı konuşma üslubuyla fikirlerini bu eserinde serdetmiştir.