Şiddetli kar yağıyordu. Tipi çıktı çıkacak. Şemsettin`in evi yol kenarında ve köyün çıkışındaydı. Köpeklerin havlaması ile pencereden dışarı bakan oğlu;

-Baba dışarıda bir adam var. Galiba garip. Tanıyamadım. İleriki köylerden bir olmalı. Çıldırmış mı? Bu havada insan yolculuk yapar mı?...

-Bak oğlum. Bak. Adam boğulmasın. Buraya kadar canını atmış. ...

-Bu adama, ananı göstersek de parasını alıp, salıversek nasıl olur. Fakirlikten canımız çıkacak neredeyse.

Zafer şaşkınlıkla,

-Olur, mu baba?

-Olur, ne olacak? Parasını alır, ata bindiririz. Daha sonra kestirmeden yolunu keser, elinden alırız...