Enro ve ötesi, yer yer sembolik anlatımlara bürünen yer yer de hikmet burcuna işaret eden söyleyişlerden oluşuyor. Doğu edebiyatı bu söyleyişe aşinadır. Mantıkuttayr’dan Âmâkıhayal’e, ondan Bostan Gülistan’a kadar birçok Doğu klasiği sembolik anlatım içerir. Enro, âdeta yazarın izdüşümü bir karakter. Yazarın iç sesi de denilebilir buna. Oğuz Atay da Tutunamayanlar romanında derdini anlatabileceği en yakın karakter olarak Olric’i yaratmıştır. Olric, Oğuz Atay’ın çoğu yerde dert ortağıdır. Abdülkadir Özkan da derdini anlatabileceği bir karakter olarak Enro’yu yaratma gereği duymuştur. Ona seslenme gereği duyar yer yer. “Yaşamımı senden önce ve senden sonra diye ikiye böldüm Enro. Kitap sayfaları eskisi kadar güzel kokmuyor artık. Sual etmediğim hikmete binaen ayrı muhitlerde birbirimizden habersiz dinlediğimiz o şerik türkülere kulak asmıyorum gayrı.” diye hitap eder.  Enro ve Ötesi’ni okurken gıda takviyesi için alınan hapları kullanıyormuş gibi hissedeceksiniz kendinizi. Aforizmayı andıran kısa ve özlü sözlerin zihninizde bir şimşek gibi çaktığını fark edeceksiniz.