Ummandan çıkıyorum soluk soluğa.
Ellerim ve yüzüm yanık.
Kıyıda Mevlana bekliyor beni.
Kıyıya çıktıysam eğer, olmamışım demektir.
Diz çöküyorum önüne..
Bana sesleniyor:
Diyorsun ki! Âşık oldum, *Yalan…*
Aşk ile yanmadan gelme kapıma
Diyorsun ki: Yanıyorum, tamam ama
*kül* olmadan gelme kapıma.

Sevgiliye diye başlar bütün aşk için yazılanlar, bu sefer ki öyle değil. Bu yazılanlar daha başka, herkesin yüreğinin yanışı da başkadır.

Ve sen! Ben bu kadar yanarken, anlatarak seni de yakacağım için hazır mısın? Hazır mısın benim gibi yanmaya? Fakat bil ki sonrası asla eskisi gibi olmayacak.
O zaman dinle bakalım, seni anlatmaya yetecek mi bendeki?