*…Aslında o, ona en çok yakışan ve hep olmak istediği yerdedir, siz kovmadıkça da gitmeyecektir. Bunun için güçlü bir aşk, güçlü bir duygu gerekir hüznün tekrar göz kapaklarının altına saklanması için. Ama sever öyle; gözbebeklerinin içine oturup kalmayı. Ne çok sever yarım kalan o büyük aşkı yazıp tarihin tozlu raflarına sıralamayı. İşte tam o sırada o sıcak, o içten, o güven veren merhaba gelir de sizden bir *hoş geldin*i alırsa, hüznün gitme zamanı gelmiştir…*