*Günaydın dedi çocuk
Günaaayydıııın dedi
Küçük kız
Gözlerinde
Sıcacık gülümseme
Şaşırdı çocuk
Kalakaldı öylece
Martılar kapıverdi
Elinden simidini*

Bir kez daha çocukların dünyasından sesleniyor Necdet Neydim. Kitaptaki *küçük kızı* ve *küçük çocuğu* kendi anılarımızdan tanıyoruz aslında. Hepimizin benzer hikayeleri var. O günleri hatırlamalıyız ki sınavdan sınava koşan çocuklarımızın duygu dünyasını daha iyi anlayalım. Yazar, kendi okul anılarından yola çıkarak kimi zaman derin bir sevgiye dönüşebilen arkadaşlığı, öyküler ve şiirlerle aktarıyor. Her zamanki gibi çocuğun sözü ve bakışıyla…

*Sevgiyi en hesapsız yaşayan çocuklardır* diyor Necdet Neydim.
Geçmişe giderek sevginin en hesapsız anlarını hatırlamak öyle güzel ki...