Yontulmuş mücevherdir hüzün

Duru ve güzel, şiirin incisi gibi parlar.

Denir ki yağmur yüreğe benzedikçe ağlar

Ve sarhoş uçuşuna arıların.

Göğsümdeki bu taş gittikçe hafifler

Şiirde hüzün akşam gibiyse eğer.

Toplanır imgesinde baygın bir sürü kuş,

Başlar göklerle demlenecek bir uçuş.

Bilinmez nedendir kuşların toplantısı,

Karanlığın kızları gibi geceyi giyinmişler;

Sanki onları da sarmış yüreğimin tasası.

Yaşamın ağır akan ırmağıyla işler

Hüzün ki Doğuda artık sararmış bir resim,

Bedelini şairler ödemiş, ölüsü herkesin.