Hadis ilminde metin tenkidi, geçmişten günümüze en çok tartışılan konulardan biri olmuştur. Metin tenkidinin nihai amacı, bir rivayetin gerçekten Hz. Peygamber’e ait olup olmadığını tespit etmektir. Bir rivayetin sıhhatini belirleyebilmek için öncelikle rivayeti aktaran kişinin adalet ve zabt yönünden değerlendirilmesi esas alınmıştır. Bu doğrultuda, isnad sistemi hadis ilminde temel bir ilke olarak kabul edilmiştir. Ancak, muhaddisler yalnızca râvilerin güvenilirliğine odaklanmamış, aynı zamanda metinle ilgili hususları da ele almışlardır.
Elinizdeki eser, son dönem önemli hadis âlimlerinden Nâsırüddin el-Elbânî’nin Si̇lsi̇letü’l-ehâdi̇s’d-da‘îfe ve’l-mevdû‘a ve eseruhâ’s-seyyi’ü fî’l-ümme adlı eserini temel alarak, onun hadis metinlerini değerlendirme yöntemlerini ele almaktadır. Çalışmada, metin tenkidi ölçütleri incelendikten sonra Elbânî’nin metin tenkidi anlayışının nasıl şekillendiği ve hadislerin sıhhatini değerlendirirken hangi ölçütleri esas aldığı analiz edilmiştir. Elbânî’nin hadis değerlendirmelerindeki yaklaşımı, zayıf ve mevzû rivayetler ekseninde, somut örnekler üzerinden ele alınmıştır. Bu eser, hadis ilminde metin tenkidinin uygulama pratiğini incelemek isteyen araştırmacılar ve akademisyenler için mütevazı bir kaynak niteliği taşımaktadır.