Şimdi sokağımın çocuklarıEn güzel şarkılarını göğe bağışlıyorlar..Çünkü göğe bağışladıkları en güzel şarkılar, düşlerini yıkayan yağmur olarak yağıyorlar. Ben seni en çokSokağıma çizdiğim umutlarda büyüttümKah gök mavisi bir duman ve kızıl gün batımlarına çalan ufuk batımı renklerBen seni bir çobanın titreyen ellerinde üşüttüm görmedin dağınıktı gökyüzü deniz mavisiydi belki. Herkes ketum kalır diye değil, herkes yetim kalır diye de değil herkes aldanır kalır diye ve sağır ve sabır dağılır diye bu çocuğun şakağında bu düş böyle her daim sükutta ve üşümüş.
Şimdi avlularıma yağan yağmurlar yetim kalır gibi ağlıyorlar. Çünkü onlar bütün alın şakaklarda buz tutmuş çivilenmeyi bekliyorlar. Beni yetim akşamlarla bağışla. Beni yetim çocukların düşleriyle alkışla...