Tâbiîn döneminden itibaren belirginleşen ve daha çok ehl-i hadis ve ehl-i re’y diye anılan iki ilim muhiti arasındaki tartışmalar, hadislerin tedvini ve mezheplerin teşekkülü yanında fıkhu’l-hadis ilminin ortaya çıkmasında ciddi bir paya sahip olmuştur.

Bu tartışmaların oluşturduğu fikrî potansiyelin ilk kapsamlı ürünü olan İbn Ebî Şeybe’nin el-Musannef’i kendisinden sonra gelenlere örneklik teşkil etmiştir. Nitekim onun talebesi ve ehl-i hadisin önde gelen ismi İmam Buhârî, el-Câmi‘ü’s-sahîh’inde ve bazı özel risâlelerinde farklı bir üslûpla Ebû Hanîfe’ye olan itirazlarını yazıya geçirmiştir. Ehl-i re’yin ve ehl-i hadisin iki otorite imamı İmam Ebû Hanîfe ile İmam Buhârî arasındaki bu fıkhî ihtilaflar ilim ehli nezdinde her zaman merak uyandırmıştır.

Doç. Dr. M. Hüsnü Çiftçi’nin hazırlamış olduğu, Nizamiye Akademi Yayınları’ndan çıkan Ehl-i Re’y ve Ehl-i Hadisin Fıkhî Yaklaşımları kitabı, İmam Ebû Hanîfe ile İmam Buhârî arasındaki fıkhî ihtilafları farklı bir yöntemle ele alınıyor. Çalışmada öncelikle Ebû Hanîfe/Hanefî mezhebi ile Buhârî arasındaki ihtilâflı fıkhî meseleler bütüncül bir bakış açısıyla ele alınıyor. Daha sonra ise namaz örneği çerçevesinde Ebû Hanîfe/Hanefî mezhebi ile Buhârî arasındaki ihtilâflı meselelerden ters hüküm içerenleri inceleniyor.