"Bizim kendi gök kubbemizin sınırı bir boydan boya bütün renklerin dünyası, bir uçtan uca bütün İslam coğrafyasıdır. Öyle ki her canlıdan sorumlu, her taşında izi olan insanların emeklerinde yaşayan bir bahtiyarlığın öyküsüdür. Yunus Emre’nin, “Dostun evi gönüllerdir / Gönüller yapmaya geldim” anlayışının hüküm sürdüğü bu coğrafyada, akıncıların “çocuklar gibi şen oldukları” çağlardan geriye kalan bir ümit ışığı var. Bizi besleyen, yaşatan, içimizdeki cevherin parıldamasına hem sebep hem de netice olan."