Beni gamsız diye ta’n etme zahit
Şükret oturup da dinlediğime
Yastığım, yorganım, döşeğim şahit
Rüyalarda bile inlediğime

Açılmayagörsün efkâr sayfası
Tek bir hecesine dayanmaz dağlar
Şükreder hâline Mecnun tayfası
Ölüler dirilir, can verir sağlar

Yetiş ey gözlerim, yetiş bak yine
Küllenen sinemde tutuştu közler
İster bâtıl olsun ister hak dine
Sığar mı mayası kor olan sözler

Bu nedir, bu nedir, her gece her gün
Âyet inmiş gibi titrerim -haşa-
Saadet yurdundan olmuşum sürgün
Mâtem tuta tuta geldim bu yaşa

Ya zahit, “gamsızsın” deme susana
Sığmaz bir şiire asla kederim
Derdimin zerresi değmeden sana
Topla postunu da savuş git derim