Sanatçılar üzerindeki etkisi diğer Amerikalı yazarlardan daha güçlü olduğu halde, akademisyenler ve eleştirmenler uzun süre Poe’ya pek ilgi göstermemişlerdir. Onlar için Poe, en iyi olasılıkla gençleri eğlendiren bir yazar, en kötü olasılıkla da üçüncü sınıf bir yazı adamıydı. Ne var ki, görüngübilimsel, yapısalcı ve postyapısalcı eleştirmenlerin son zamanlarda yaptığı çalışmalar, sadık Poe okurlarının sezgisel olarak hissettikleri şeyi doğrulamaya başladı: Poe, anlatı sanatını belki de on dokuzuncu yüzyılda yaşamış diğer Amerikalı yazarlardan daha iyi kavramış ama anlaşılamamış bir dehaydı. Bugünse kimileri, basit gotik hikâyeler olarak bir kenara atılan öykülerini, anlatı araçlarını bilinçli bir şekilde kullanan ve gerçekliğe esrarengiz bir varoluş çerçevesinden bakabilen hikâyeler olarak çözümlemeye girişmişlerdir. Böylece Poe da bir kurmaca ustası ve modernist imgelemin habercisi olarak kabul edilmeye başlandı. Bu kitap, Poe’nun önemli öykülerinin çözümlenmesinden oluşuyor ve bunların öykü türüne katkısını ortaya koymayı amaçlıyor.