Elinizdeki eser, ele aldığı konuları “insan”ın etrafında görme ve okuma emelini güder. Burada kısaca yazıların ne tür konuları ele aldığına dair bir değini yeterliyse şunlar denebilir: İlk yazıda ötekileştirmenin tehlikeli yanına değinildi. Fark’ın açığa çıkarılması üzerinde duruldu. İkinci yazı Adalet Ağaoğlu’nun öykülerinde “insan” üzerine. Tanpınar, edebî eserin kalıcılığını, ‘insanı bulma’sına bağlar. Öykülerde ‘insan”a bu açıdan bakıldı. Kemal Tahir’in roman ve gerçekliğe değinileri üçüncü yazının konusu. Bu konudaki görüşleri Notlar’ından hareketle incelendi. Tanpınar’ın ufkuyla tenkit, sonraki iki yazının üzerine eğildiği meseledir. Modern Türk şiirinde zarif bir sesin ve duyuşun izi, altıncı yazının konusu. Yedinci yazı Sezai Karakoç üzerine. Şair ve düşünür olarak Karakoç’un ‘diriliş’ düşüncesi, ‘devam’ fikri etrafında irdelendi. Sekizinci yazıda ağırlıklı olarak sanatta yapay ile gerçek arasındaki farka odaklanıldı. Mizahın bozuma uğratıcı tarafı dokuzuncu yazının konusu.  Son yazıda ise mutlakçı dil kavramı, hakikati temellük edici yönüyle kısaca ele alındı.